Van stress kun je af
Als je van stress af wilt, moet je in de eerste plaats geloven dat je een stressvrij(er) leven kunt leiden.
Het is best mogelijk om stress onder controle te krijgen, als je maar wilt, zegt mental coach Erik Bertrand Larssen in zijn laatste boek ‘NU!’.
Als een samoeraikrijger het kan, kun jij het ook.
Een jonge vrouw met 4 kinderen en een zieke man, kan het.
Een topsporter die acht jaar getraind heeft voor die ene paar seconden op de olympische finale van de honderd meter….Barack Obama, Angela Merkel geven mij ook de indruk dat ze de ‘stress’boel onder controle hebben.
Je kunt in ieder geval niet beweren dat jij meer taken of verantwoordelijkheid hebt dan zij.
8 tips om stress onder controle te krijgen
1) Identificeer de stress
Eerst bewust worden wanneer je stress hebt en hoe vaak. Is het altijd, of op bepaalde momenten? Zorg dat je de oorzaak (trigger) identificeert, daarna kun je de stress gaan leren kennen als het opkomt. Dan kun je bewust gaan denken en handelen om de stress te verkleinen of weg te nemen.
2) Planning en structuur
Stress krijg je niet van de dingen die je hebt gedaan, maar van wat je nog niet hebt gedaan. Dus: een goede planning en orde zijn helpend in het overkomen van stress.
Plan daarom je dagen en weken, werk met takenlijstjes. (duh…!)
Over het algemeen ontstaat stress omdat je niet weet wat je wanneer gaat doen. Het gevoel dat je de dingen niet onder controle hebt, kan alles overschaduwen.
3) Stel prioriteiten
Op een effectieve to-do list zijn altijd prioriteiten te vinden. Of gemakkelijk aan te brengen. (je hebt hele handige: ik gebruik Toodledo)
Handel naar je prioriteiten: als je veel te doen hebt en het gevoel hebt dat alles tegelijk moet, dan is de enige oplossing jezelf af te vragen wat het aller aller belangrijkste is om op dit moment te doen.
En besef je: doe gewoon wat je topprioriteit is omdat je niets beter kunt doen op dit moment. En als dat betekent dat je deadlines niet haalt: laat het aan de betrokkene(n) weten. That’s it. That’s life. And….life is a journey, remember?
4) Een ding tegelijk: kies!
Een samoeraikrijger moet vechten tegen de man die hij voor zich heeft staan. Hij zal minder goed vechten als hij denkt aan de volgende mannen die hij misschien moet verslaan, of hoe hij thuis moet komen.
Concerteer je dus op 1 taak. Focus. Zet alles uit (denk aan meldingen) wat mogelijke afleiding kan veroorzaken. Ook blijkt uit de praktijk dat de kwaliteit van wat je doet beter wordt. Je hebt meer aandacht voor de belangrijke zaken, je bent creatiever en ziet sneller de verschillende opties en goede oplossingen.
5) Doe als een peuter: adem uit je buik!
Peuters hebben nooit stress. Ze leven in het nu. Ze zijn niet bezig met toekomst of verleden. Ze hebben een bolle buik en gebruiken ademhaling onbewust als hulpmiddel. Lach en zeg tegen jezelf: I’m in control! I’m cool…;)
6) Visualiseer
Interessante stap, als het echt druk gaat worden de komende periode: BESLIS op voorhand voor jezelf dat je geen stress hebt. Blijf dat in je hoofd herhalen.
Zie de scenario’s voor je en zie jezelf helemaal relaxed zijn. Een ontspannen personage.
In de trein naar dat lastige sollicitatiegesprek, onderweg in de file naar die grote klant….probeer jezelf in een rustige modus voor je te zien. Je handelt alles gewoon relaxed af. Taak voor taak, prio na prio.
Wist je dat jezelf in deze modus visualiseren helpt bij lastige situaties in de toekomst? Je kunt de film gemakkelijker voor je zien.
7) Zoek een rolmodel
Wie is voor jou een voorbeeld? Iemand die flink wat voor zijn/haar kiezen krijgt, maar het toch voor elkaar krijgt? En dat in redelijk rustige modus afhandelt?
Het kan een beroemd personage zijn, maar ook iemand in je buurt die je waardeert om wie hij/zij is en zaken goed aanpakt. Doe deze persoon na. Denk in spannende situaties: hoe zou mijn rolmodel dit aanpakken?
En besef je: met of zonder stress – elk probleem wordt opgelost.
8) Bedenk een worst case – wat is het ergste dat je kan overkomen?
Als je bang bent dat iets fout gaat, bedenk dan eens het aller allerergste wat er kan gebeuren. Kun je daarmee leven? Hoe ga je om met zo’n scenario?
Meestal helpt het om ‘problemen’ en ‘situaties’ eens flink te doordenken. Wat als….ik mijn baan kwijt raak?
Herinner je je trouwens nog waar je vorige week stress van had? Of een maand geleden? Een jaar geleden? Meestal zijn het kleinigheden!
Stel hoge eisen aan jezelf.
Wordt steeds beter.
Wees de beste versie van jezelf.
Maar heb geen stress. Het hoeft echt niet.
“Als je innerlijke kracht wilt opbouwen, moet je rustiger worden.
Wie innerlijke kracht heeft, heeft geen stress.” Erik Bertrand Larssen
Helweek dag 7: zondag is rustdag, je leven in perspectief
Van maandag 3 november t/m zondag 7 november deed ik de Helweek van Erik Bertrand Larssen. Hier lees je mijn belevenissen. Omdat ik zelf coach ben, daag ik mezelf regelmatig uit op gebieden in mijn leven. Ik wil namelijk mijn vakgebied doorleven en echt zijn. Ik wil weten waarover ik praat met mijn klanten en collega’s.
Perspectief! Rust. Maar wel een goede start, natuurlijk: 5.00 uur eruit en hardlopen! Dat is het grootste verschil met andere zondagen: zondag is rustdag en ’s ochtend in de kerk plaats ik mijn leven wekelijks in perspectief. Daar heb ik geen Helweek voor nodig.
The bigger picture
Ik heb 40 jaar geleefd. Mijn gezin is mijn mooiste ‘goed’ wat ik heb opgebouwd. Een zwerftocht, ontdekkingsreis langs kerken, vakgebieden en werkgevers, kantoren, scholen en opleidingen hebben me veel opgeleverd. Vooral een rijke innerlijke wereld, vorming en veel contacten. Mijn brede kijk op geloof helpt me nog dagelijks meer van God te leren kennen en dat gaat maar door, ook na je 40ste. De belangrijkste ontdekking in mijn leven deed ik toen ik 15 was: God is er echt en Hij houdt van mij.
Erik Bertrand Larssen schrijft dat hij een goed gevoel overhoudt aan het inspireren van mensen om een iets betere versie van zichzelf te worden. Wat dat betreft kunnen we elkaar de hand schudden: groei en ontwikkeling zien bij de ander is iets geweldigs. Daarom vind ik het vak van coachen ook zo mooi.
Voor de zondag had ik eigenlijk iets moeten hebben waar ik naar had kunnen uitzien. Zoiets als ‘een goed glas wijn’ of een lekkere maaltijd. Maar ik heb er nagenoeg geen aandacht aan besteed in de voorbereiding. Blijkbaar lag hier voor mij geen focus of aandachtspunt.
Ik weet niet wat het is: op zich ben ik dit soort dagen gewend. Ik reflecteer vaak en zit graag bij een haardvuurtje of najaarszonnetje te filosoferen over het leven. Het gaat als vanzelf en daarom lijkt het dat deze 7e dag van de Helweek me niet veel bijzonder nieuwe inzichten oplevert. Ik had vooral de eerste dagen bijzondere ervaringen, levend vanuit nieuwsgierigheid en leergierigheid.
Nu zijn er wel gevoelens van tevredenheid en ‘eindelijk rust’ en dat is ok. Maar al met al kan ik nu niet zeggen dat het hemels is ofzo. Valt het dan toch een beetje tegen?
De dankbaarheid en tevredenheid zijn niet opeens 110% aanwezig.
Deze week heb ik de guts gehad (p. 171, Helweek) om een week te beleven die het verschil gaat maken. Ja, dat is ok, dat is mooi. En ik heb ontdekt dat het ritme -vroeg naar bed, vroeg eruit- mij goed past. Dat is wellicht het belangrijkste wat ik meeneem: zo win ik tijd voor mezelf en voor mijn geloof in God. Dat stond nogal eens onder druk de laatste tijd, zeker omdat mijn opgroeiende kinderen niet meer zo vroeg op bed liggen.
Een taak ligt voor me: een aantal doelen liggen op het gebied van plannen en tijdsbesteding. En het belangrijkste wat ik van deze week meeneem is: “Ik focus niet langer op wat ik niet heb”. Ik leef vanuit tevredenheid. En soms ga ik er vroeg uitkomen, zodat ik lekker van de buitenlucht kan genieten en mijn dankbaarheid kan uiten in de vroege ochtend. Heerlijk.
Doelen stellen? Altijd lastig geweest. Ik ben namelijk dankbaar voor mijn levensloop tot nu toe. Mijn vrouw, mijn kinderen, een betekenisvolle loopbaan waarbinnen ik er kan zijn voor andere mensen. Wat wil je nog meer?
De grotere en hogere doelen of dromen heb ik niet ontdekt deze week: volgens mij zag ik die al op m’n 15e in vervulling gaan. Wat Helweek me wel gebracht heeft, is meer contact met de hemel, vooral ‘s ochtends vroeg om 5.00 uur. Thanks Erik Bertrand Larssen!
Helweek dag 6: Hoezo, contrast?
Van maandag 3 november t/m zondag 7 november deed ik de Helweek van Erik Bertrand Larssen. Hier lees je mijn belevenissen. Omdat ik zelf coach ben, daag ik mezelf regelmatig uit op gebieden in mijn leven. Ik wil namelijk mijn vakgebied doorleven en echt zijn. Ik wil weten waarover ik praat met mijn klanten en collega’s.
Die Erik Bertrand Larssen! Hij belooft nogal wat voor vandaag, de zaterdag: op pagina 148 van het boek Helweek schrijft hij dat door jezelf bewust te worden van je innerlijke dialoog, je meer grip krijgt op jezelf en je vaker -in grotere mate- vreugde zult voelen. En de strijd begint al wanneer de wekker ‘s ochtends gaat…..
Die gaat dus gewoon weer om 5.00 uur. En verrek, ik heb me daar goed geslapen – voor het eerst deze week! Als een blok in slaap gevallen en nu moeizaam wakker worden. Vandaag dus aan de slag met mijn innerlijke dialoog: Mr. positivo uithangen, daar komt het op neer voor mij. Ik heb er zo m’n twijfels bij….
Records verbreken tijdens Helweek
Innerlijk positief zijn. Halleluja’s roepen tijdens het hardlopen, de krantenjongens en meisjes met een harde “Goedemorgen!” tegemoet roepen (zodat ze van schrik niks terugzeggen…) ha ha – supervrolijk om 6.00 u in de kou en regen hardlopen en dat gaat ook al super: 50% verbetering t.o.v. de afstand van maandag. Ik voel mijn blessure aan mijn linker achillespees nauwelijks. Bizar! Heerlijk – zo de dag beginnen!
Mijn zoontje van 6 moet vandaag voetballen: zelden heb ik zoveel positieve dingen over het veld geroepen, (er moeten nu ouders zijn die denken dat de papa van Abel ADHD heeft….) terwijl mijn innerlijke tegensputtert want van voetbal is nog niet echt sprake bij de mini’s…. Het coachen van de kids gaat in ieder geval super: ik heb ze naar de 2e overwinning geschreeuwd! Ze MOESTEN winnen.
Deze dag heeft wel een heel duidelijk contrast: ik MOET positief zijn, terwijl ik zojuist vernomen heb dat het niet goed gaat met mijn buurvrouw, die in het ziekenhuis ligt. Ze moet voor de tweede keer worden geopereerd vandaag, terwijl haar lichamelijke conditie niet zo best is. Het is echt spannend hoe dit gaat aflopen. Een enorme druk voor haar en haar gezin. Wij leven ontzettend mee en het raakt ons ook. Buren zijn je gegeven, die kies je niet uit. Dus zorg er goed voor! (tot zover de introductie van deze preek…)
Mijn positiviteit neigt om te buigen naar zorgen. Ik ben er eigenlijk al heel de week mee bezig – bidden voor mijn buurvrouw. Herstel, genezing en hoop spreek ik uit in de hemelse gewesten. Dat is in ieder geval iets. Ik geloof zelfs dat het heel veel doet! Ik ervaar het zelfs als strijden! Dus dan maar de positieve strijd aangaan en er voor gaan.
Ik besluit een klusje uit te stellen of later uit te besteden vanwege deze situatie. In mijn leven is namelijk geestelijk leven belangrijker dan klusjes die gedaan moeten worden. Soms moet je er zijn voor iemand en dat krijgt voorrang. Als je dat uitstelt kun je het niet meer inhalen. Bam, daar heb je mijn innerlijke dialoog:
“Ik leef vooral vanuit een geestelijk perspectief. Ik denk dat ik daarin verschil met de supercoach uit Noorwegen. Het gaat mijns inziens in dit leven niet alleen om het hier en nu, maar juist ook om zingeving van je leven vanuit het weten dat er Iemand is die ontzettend veel van je houdt! En dat is God. Je bent gewild, je bent waardevol – en dat is het vertrekpunt.”
In deze week, waarin bewustwording belangrijk is en je zaken in perspectief plaatst (eigenlijk pas voor morgen, maar ok…) kun je er niet om heen: waar leef je eigenlijk voor? Jij bent geboren en ooit zal er een einde zijn. Denk je dat het echt alleen maar om die pak weg 4000 weken gaat – als je 80 jaar mag worden?”
Veel werk verricht tijdens Helweek
Ik moet nog wel mijn afdakje in de tuin bedekken met shingles. Pfff, toch maar aan de slag gegaan. Eind van de middag is het donker, ik besluit gewoon door te gaan met verlichting. Totdat mijn speciale spijkers op zijn, dan….weer iets wat ik beter had moeten inschatten…
De zinnen van Todd White (Youtube) kwamen nogal binnen vandaag en blijven mijn innerlijke dialoog bezig houden – ik geloof in een liefhebbende, Liefdevolle God die het Beste met me voor heeft. Hij zorgt voor me. Hij geneest en herstelt. Het verleden is achter mij: de toekomst zal succesvol zijn. Dat geeft vreugde en geldt voor iedereen, ook voor mijn buurvrouw.
Helweek dag (en nacht) 5: chaos en tijdsdruk
Van maandag 3 november t/m zondag 7 november deed ik de Helweek van Erik Bertrand Larssen. Hier lees je mijn belevenissen. Omdat ik zelf coach ben, daag ik mezelf regelmatig uit op gebieden in mijn leven. Ik wil namelijk mijn vakgebied doorleven en echt zijn. Ik wil weten waarover ik praat met mijn klanten en collega’s.
De gehele nacht doorgewerkt. Het was chaos in mijn hoofd. Structuur was ver te zoeken en echt helder denken was moeilijk. Wel veel weggewerkt. Maar ik wilde weer veel te veel, waardoor ik voorgenomen taken niet afkreeg. Meteen al in de ochtend overgewerkt tot 6.00 uur. Pfff, dat voelt echt niet goed.
Vrijdag op mijn werk om 8.00 uur, ruim over de helft nu: wat een dag!
Gisteren zou de zwaarste dag zijn, maar gevoelsmatig vind ik vandaag zwaarder. Op zich werkt het wel, om af en toe te mediteren of een rustpauze te nemen. Het werkt echt.
Maar om nu te zeggen, wow, wat krijg ik veel gedaan. Ik ben niet vooruit te branden. Alles loopt letterlijk stroef. Vanochtend niet gesport, omdat ik nog druk aan het werk was met het kopiëren van bestanden tot 6.00 uur.
En daarna moest ik nog zoveel doen!! Douchen, ontbijt maken etc. Maar ja: als ik iets leer van deze week, is het wel dat ik een valkuil heb in het plannen.
Ik kan heel slecht inschatten hoe lang taken duren.
Dus voor vannacht had ik diverse dingen gepland, maar op het laatste moment koos ik toch voor een klus die nagenoeg alle tijd opgeslokt heeft. Enorm.
Tegelijkertijd: wat een klus! Niet normaal. Gelukkig dat ik zover heb kunnen komen, vanavond is het gewoon af.
De pit is er nu uit. Het is niet meer de helweek van ma t/m do, maar overleven en doorgaan totdat ik vanavond eindelijk in mijn bed lig. Volhouden. Ligt in mijn hoofd. Meditatie. Beetje vaag tot nu toe, maar vandaag zeer concreet: de methode met de sleutelbos werkt prima! Je neemt een sleutelbos in je handen, je ontspant en net op het moment dat je in slaap valt, valt de sleutelbos op de grond: je schrikt wakker en je hebt gerust.
Ergens tussen slaap en wakker in. Er zijn zoveel stadia daartussen.
Maar vandaag voelt als nog steeds meters buiten mijn comfortzone. Zo niet kilometers. Sommige dingen zijn juist onveilig, vooral mijn gedachten en gevoelens.
Voor vanavond heb ik een uitnodiging om een biertje te drinken in biercafé de Mug in Middelburg maar deze keer moet ik ‘m laten schieten.
22.00 uur, hoofd op m’n kussen en ik ben weg….
Helweek dag 4: Strak in het pak
Van maandag 3 november t/m zondag 7 november deed ik de Helweek van Erik Bertrand Larssen. Hier lees je mijn belevenissen. Omdat ik zelf coach ben, daag ik mezelf regelmatig uit op gebieden in mijn leven. Ik wil namelijk mijn vakgebied doorleven en echt zijn. Ik wil weten waarover ik praat met mijn klanten en collega’s.
Uit je comfortabele zone komen, daar gaat het over in de Helweek (en in het bijzonder vandaag) van Erik Bertrand Larssen. Nou, dat snap ik helemaal – super moe. Weer slecht geslapen, maar 3 uurtjes die er wel 30 hadden mogen zijn….ik stap om 5.15 uur buiten en het is een kleine wereld: mistig en koud. Ik hoor mezelf denken: gelukkig ben ik over de helft! Ik wens dat ‘t vanaf nu snel gaat.
Gezond eten tijdens Helweek
Tijdens deze ochtendwandeling verheug ik me op het ontbijt: juist omdat je zoveel tijd hebt, wordt dat iets bijzonders! De druppels van de mist op de bladeren geven een lieflijk sfeertje, zo vroeg in de ochtend. Buitenlucht rules!
Die ochtend heb ik een coachingsgesprek en heb ik een aardige uitdaging op de agenda staan. Na het gesprek vertrek ik naar Goes, naar de beurs Contacta. Daar aangekomen, blijkt dat ik veel te vroeg ben: het begint pas om 14.00 uur in de middag! Balen balen balen. Voor niets daar naar toe gereden. Ik neig om een andere uitdaging te zoeken, maar dat is natuurlijk de angst die me daartoe drijft…
Voor dit moment, heb ik mijn pak uit de kast gehaald (jaren niet gedragen!). Dus ik besluit gewoon te wachten tot vanmiddag. Ik hou mijn pak aan bij mijn volgende coachingsgesprek. Voelt onwennig, temeer omdat ik in de openbare bieb heb afgesproken.
Vandaag speelt uiterlijk vertoon een belangrijke rol, normaalgesproken ben ik daar niet zo mee bezig. En mijn bedrijf neerzetten: exposure, uitdaging, no fear, flink opscheppen over mijn bedrijf en mijn supergoede dienstverlening -mezelf in de picture zetten- en zelf bepalen op wie ik afstap – staat op de agenda. Echt NIKS voor mij: normaalgesproken ben ik wat volgend, rustig, ondersteunend en op de achtergrond. Maar ja: vandaag moet je juist met je grootste angst leren omgaan. En dus: Wim in zijn nette pak naar een drukbezochte beurs in de Zeelandhallen. De gedachte alleen al geeft dat het zweet me uitbreekt. Hoe moet dat dan gaan tussen al die mensen?
Ik heb alle moed verzameld en gevisualiseerd hoe het is op zo’n beurs. Ik GA ERVOOR, vandaag. Ik neem me voor om mijn doelgroepen rechtstreeks te benaderen: young professionals en christenen. De een wat gemakkelijker te ontdekken dan de ander. Maar ok: je moet een doel hebben en ik heb zo mijn specialiteiten binnen coaching! Zo gezegd zo gedaan.
Ik zie een jongen bij een stand staan en stap op hem af. Binnen no time hebben we het niet over de auto die hij probeert te verkopen, maar over zijn persoonlijke ontwikkeling en wat ik voor hem kan betekenen. Gna gna.
Even later kom ik in gesprek met de manager van een organisatie en stuur het gesprek zo aan dat ik erachter kom of er christenen binnen het bedrijf werken. Ik krijg naam en telefoonnummer van degene die over coaching van medewerkers gaat. Gna gna.
Alle tafels in het restaurantgedeelte zijn bezet. Alleen die in het midden, vlakbij dat groepje young professionals is vrij. Binnen een minuut heb ik een gesprek met de hele groep aangeknoopt. Gna gna.
Het lukt, het gaat en angst verdwijnt volledig. Ik heb er juist plezier in! De moed overwint de angst. Ik deel kaartjes uit, krijg nummers van contactpersonen binnen bedrijven, ik spreek met mensen waar ik normaliter niet op af zou stappen, ik bezoek stands van bedrijven waar ik graag binnen wil komen – het gaat echt heerlijk!
Opschonen Administratie tijdens helweek – weg met uitstelgedrag!
Met een voldaan en zeer krachtig gevoel rij ik terug naar Middelburg. Pfffff. Nu schakelen: want ik ga nu niet in de rustmodus – ik mag namelijk niet gaan slapen! Sterker nog: thuisgekomen denk ik na over een klus die ik al heel lang uitstel. Het wordt mijn oude computer vol met foto’s van de kinderen (vanaf hun geboorte) die al minimaal een jaar op onze slaapkamer stof staat te happen. Die ga ik helemaal opschonen en proberen te verkopen of weggeven. Verder heb ik een behoorlijke to do list voor vannacht! Bestanden kopiëren naar externe harde schijf, administratie opruimen, kast opruimen….
Welterusten! Zeg ik tegen mijn gezinsleden. Ja, euh…jij niet..maar wel een goede nacht toegewenst…..