Helweek dag 7: zondag is rustdag, je leven in perspectief
Van maandag 3 november t/m zondag 7 november deed ik de Helweek van Erik Bertrand Larssen. Hier lees je mijn belevenissen. Omdat ik zelf coach ben, daag ik mezelf regelmatig uit op gebieden in mijn leven. Ik wil namelijk mijn vakgebied doorleven en echt zijn. Ik wil weten waarover ik praat met mijn klanten en collega’s.
Perspectief! Rust. Maar wel een goede start, natuurlijk: 5.00 uur eruit en hardlopen! Dat is het grootste verschil met andere zondagen: zondag is rustdag en ’s ochtend in de kerk plaats ik mijn leven wekelijks in perspectief. Daar heb ik geen Helweek voor nodig.
The bigger picture
Ik heb 40 jaar geleefd. Mijn gezin is mijn mooiste ‘goed’ wat ik heb opgebouwd. Een zwerftocht, ontdekkingsreis langs kerken, vakgebieden en werkgevers, kantoren, scholen en opleidingen hebben me veel opgeleverd. Vooral een rijke innerlijke wereld, vorming en veel contacten. Mijn brede kijk op geloof helpt me nog dagelijks meer van God te leren kennen en dat gaat maar door, ook na je 40ste. De belangrijkste ontdekking in mijn leven deed ik toen ik 15 was: God is er echt en Hij houdt van mij.
Erik Bertrand Larssen schrijft dat hij een goed gevoel overhoudt aan het inspireren van mensen om een iets betere versie van zichzelf te worden. Wat dat betreft kunnen we elkaar de hand schudden: groei en ontwikkeling zien bij de ander is iets geweldigs. Daarom vind ik het vak van coachen ook zo mooi.
Voor de zondag had ik eigenlijk iets moeten hebben waar ik naar had kunnen uitzien. Zoiets als ‘een goed glas wijn’ of een lekkere maaltijd. Maar ik heb er nagenoeg geen aandacht aan besteed in de voorbereiding. Blijkbaar lag hier voor mij geen focus of aandachtspunt.
Ik weet niet wat het is: op zich ben ik dit soort dagen gewend. Ik reflecteer vaak en zit graag bij een haardvuurtje of najaarszonnetje te filosoferen over het leven. Het gaat als vanzelf en daarom lijkt het dat deze 7e dag van de Helweek me niet veel bijzonder nieuwe inzichten oplevert. Ik had vooral de eerste dagen bijzondere ervaringen, levend vanuit nieuwsgierigheid en leergierigheid.
Nu zijn er wel gevoelens van tevredenheid en ‘eindelijk rust’ en dat is ok. Maar al met al kan ik nu niet zeggen dat het hemels is ofzo. Valt het dan toch een beetje tegen?
De dankbaarheid en tevredenheid zijn niet opeens 110% aanwezig.
Deze week heb ik de guts gehad (p. 171, Helweek) om een week te beleven die het verschil gaat maken. Ja, dat is ok, dat is mooi. En ik heb ontdekt dat het ritme -vroeg naar bed, vroeg eruit- mij goed past. Dat is wellicht het belangrijkste wat ik meeneem: zo win ik tijd voor mezelf en voor mijn geloof in God. Dat stond nogal eens onder druk de laatste tijd, zeker omdat mijn opgroeiende kinderen niet meer zo vroeg op bed liggen.
Een taak ligt voor me: een aantal doelen liggen op het gebied van plannen en tijdsbesteding. En het belangrijkste wat ik van deze week meeneem is: “Ik focus niet langer op wat ik niet heb”. Ik leef vanuit tevredenheid. En soms ga ik er vroeg uitkomen, zodat ik lekker van de buitenlucht kan genieten en mijn dankbaarheid kan uiten in de vroege ochtend. Heerlijk.
Doelen stellen? Altijd lastig geweest. Ik ben namelijk dankbaar voor mijn levensloop tot nu toe. Mijn vrouw, mijn kinderen, een betekenisvolle loopbaan waarbinnen ik er kan zijn voor andere mensen. Wat wil je nog meer?
De grotere en hogere doelen of dromen heb ik niet ontdekt deze week: volgens mij zag ik die al op m’n 15e in vervulling gaan. Wat Helweek me wel gebracht heeft, is meer contact met de hemel, vooral ‘s ochtends vroeg om 5.00 uur. Thanks Erik Bertrand Larssen!