Helweek dag (en nacht) 5: chaos en tijdsdruk
Van maandag 3 november t/m zondag 7 november deed ik de Helweek van Erik Bertrand Larssen. Hier lees je mijn belevenissen. Omdat ik zelf coach ben, daag ik mezelf regelmatig uit op gebieden in mijn leven. Ik wil namelijk mijn vakgebied doorleven en echt zijn. Ik wil weten waarover ik praat met mijn klanten en collega’s.
De gehele nacht doorgewerkt. Het was chaos in mijn hoofd. Structuur was ver te zoeken en echt helder denken was moeilijk. Wel veel weggewerkt. Maar ik wilde weer veel te veel, waardoor ik voorgenomen taken niet afkreeg. Meteen al in de ochtend overgewerkt tot 6.00 uur. Pfff, dat voelt echt niet goed.
Vrijdag op mijn werk om 8.00 uur, ruim over de helft nu: wat een dag!
Gisteren zou de zwaarste dag zijn, maar gevoelsmatig vind ik vandaag zwaarder. Op zich werkt het wel, om af en toe te mediteren of een rustpauze te nemen. Het werkt echt.
Maar om nu te zeggen, wow, wat krijg ik veel gedaan. Ik ben niet vooruit te branden. Alles loopt letterlijk stroef. Vanochtend niet gesport, omdat ik nog druk aan het werk was met het kopiëren van bestanden tot 6.00 uur.
En daarna moest ik nog zoveel doen!! Douchen, ontbijt maken etc. Maar ja: als ik iets leer van deze week, is het wel dat ik een valkuil heb in het plannen.
Ik kan heel slecht inschatten hoe lang taken duren.
Dus voor vannacht had ik diverse dingen gepland, maar op het laatste moment koos ik toch voor een klus die nagenoeg alle tijd opgeslokt heeft. Enorm.
Tegelijkertijd: wat een klus! Niet normaal. Gelukkig dat ik zover heb kunnen komen, vanavond is het gewoon af.
De pit is er nu uit. Het is niet meer de helweek van ma t/m do, maar overleven en doorgaan totdat ik vanavond eindelijk in mijn bed lig. Volhouden. Ligt in mijn hoofd. Meditatie. Beetje vaag tot nu toe, maar vandaag zeer concreet: de methode met de sleutelbos werkt prima! Je neemt een sleutelbos in je handen, je ontspant en net op het moment dat je in slaap valt, valt de sleutelbos op de grond: je schrikt wakker en je hebt gerust.
Ergens tussen slaap en wakker in. Er zijn zoveel stadia daartussen.
Maar vandaag voelt als nog steeds meters buiten mijn comfortzone. Zo niet kilometers. Sommige dingen zijn juist onveilig, vooral mijn gedachten en gevoelens.
Voor vanavond heb ik een uitnodiging om een biertje te drinken in biercafé de Mug in Middelburg maar deze keer moet ik ‘m laten schieten.
22.00 uur, hoofd op m’n kussen en ik ben weg….