Mist op de arbeidsmarkt

Ik zit op kantoor in Vlissingen. Je hoort de misthoorns van de schepen die hier nog geen 200 meter verderop langs de Vlissingse boulevard varen. Wat een impact heeft zo’n enorm geluid. Het siert Vlissingen, het geeft sfeer, het brengt wat met zich mee. Het is goed te weten dat die schepen elkaar duidelijke signalen geven in deze mist, want anders weet je nooit wat er gebeurt.

Voor velen lijkt het mistig op de arbeidsmarkt. Communicatie met instanties, bedrijven, organisaties en andere werkzoekenden loopt soms behoorlijk stroef. En na de zoveelste afwijzing voelt het soms alsof de mist steeds dikker wordt. En hoe kun je je nog onderscheiden van al die anderen?

Toch kwam ik vanmorgen een werkzoekende tegen die gisteren nog twee sollicitatiegesprekken had. En eigenlijk loopt dat voortdurend door, veel netwerkgesprekken ook, vertelde ze. Ze maakt er gewoon werk van, van het werk zoeken. Dat siert haar en daarmee laat ze haar kracht zien en wat ze te bieden heeft aan organisaties en het bedrijfsleven. Ze is niet bang voor recessies of een slechte arbeidsmarkt. Ze bedankt de mensen waarmee ze spreekt en vraagt weer nieuwe contacten. Ze geeft tips aan anderen en denk met ze mee. Daarnaast doet ze ook nog vrijwilligerswerk en zorgt ze voor haar gezin. Ze blijft daardoor positief, neemt deel aan de samenleving en levert zelfs nog een bijdrage. Ze heeft een gevende houding, zou je kunnen zeggen.
Wat zijn jouw bakens en misthoorns in de mist?