Van maandag 3 november t/m zondag 7 november deed ik de Helweek van Erik Bertrand Larssen. Hier lees je mijn belevenissen. Omdat ik zelf coach ben, daag ik mezelf regelmatig uit op gebieden in mijn leven. Ik wil namelijk mijn vakgebied doorleven en echt zijn. Ik wil weten waarover ik praat met mijn klanten en collega’s.
Perspectief! Rust. Maar wel een goede start, natuurlijk: 5.00 uur eruit en hardlopen! Dat is het grootste verschil met andere zondagen: zondag is rustdag en ’s ochtend in de kerk plaats ik mijn leven wekelijks in perspectief. Daar heb ik geen Helweek voor nodig.
The bigger picture
Ik heb 40 jaar geleefd. Mijn gezin is mijn mooiste ‘goed’ wat ik heb opgebouwd. Een zwerftocht, ontdekkingsreis langs kerken, vakgebieden en werkgevers, kantoren, scholen en opleidingen hebben me veel opgeleverd. Vooral een rijke innerlijke wereld, vorming en veel contacten. Mijn brede kijk op geloof helpt me nog dagelijks meer van God te leren kennen en dat gaat maar door, ook na je 40ste. De belangrijkste ontdekking in mijn leven deed ik toen ik 15 was: God is er echt en Hij houdt van mij.
Erik Bertrand Larssen schrijft dat hij een goed gevoel overhoudt aan het inspireren van mensen om een iets betere versie van zichzelf te worden. Wat dat betreft kunnen we elkaar de hand schudden: groei en ontwikkeling zien bij de ander is iets geweldigs. Daarom vind ik het vak van coachen ook zo mooi.
Voor de zondag had ik eigenlijk iets moeten hebben waar ik naar had kunnen uitzien. Zoiets als ‘een goed glas wijn’ of een lekkere maaltijd. Maar ik heb er nagenoeg geen aandacht aan besteed in de voorbereiding. Blijkbaar lag hier voor mij geen focus of aandachtspunt.
Ik weet niet wat het is: op zich ben ik dit soort dagen gewend. Ik reflecteer vaak en zit graag bij een haardvuurtje of najaarszonnetje te filosoferen over het leven. Het gaat als vanzelf en daarom lijkt het dat deze 7e dag van de Helweek me niet veel bijzonder nieuwe inzichten oplevert. Ik had vooral de eerste dagen bijzondere ervaringen, levend vanuit nieuwsgierigheid en leergierigheid.
Nu zijn er wel gevoelens van tevredenheid en ‘eindelijk rust’ en dat is ok. Maar al met al kan ik nu niet zeggen dat het hemels is ofzo. Valt het dan toch een beetje tegen?
De dankbaarheid en tevredenheid zijn niet opeens 110% aanwezig.
Deze week heb ik de guts gehad (p. 171, Helweek) om een week te beleven die het verschil gaat maken. Ja, dat is ok, dat is mooi. En ik heb ontdekt dat het ritme -vroeg naar bed, vroeg eruit- mij goed past. Dat is wellicht het belangrijkste wat ik meeneem: zo win ik tijd voor mezelf en voor mijn geloof in God. Dat stond nogal eens onder druk de laatste tijd, zeker omdat mijn opgroeiende kinderen niet meer zo vroeg op bed liggen.
Een taak ligt voor me: een aantal doelen liggen op het gebied van plannen en tijdsbesteding. En het belangrijkste wat ik van deze week meeneem is: “Ik focus niet langer op wat ik niet heb”. Ik leef vanuit tevredenheid. En soms ga ik er vroeg uitkomen, zodat ik lekker van de buitenlucht kan genieten en mijn dankbaarheid kan uiten in de vroege ochtend. Heerlijk.
Doelen stellen? Altijd lastig geweest. Ik ben namelijk dankbaar voor mijn levensloop tot nu toe. Mijn vrouw, mijn kinderen, een betekenisvolle loopbaan waarbinnen ik er kan zijn voor andere mensen. Wat wil je nog meer?
De grotere en hogere doelen of dromen heb ik niet ontdekt deze week: volgens mij zag ik die al op m’n 15e in vervulling gaan. Wat Helweek me wel gebracht heeft, is meer contact met de hemel, vooral ‘s ochtends vroeg om 5.00 uur. Thanks Erik Bertrand Larssen!
Van maandag 3 november t/m zondag 7 november deed ik de Helweek van Erik Bertrand Larssen. Hier lees je mijn belevenissen. Omdat ik zelf coach ben, daag ik mezelf regelmatig uit op gebieden in mijn leven. Ik wil namelijk mijn vakgebied doorleven en echt zijn. Ik wil weten waarover ik praat met mijn klanten en collega’s.
Die Erik Bertrand Larssen! Hij belooft nogal wat voor vandaag, de zaterdag: op pagina 148 van het boek Helweek schrijft hij dat door jezelf bewust te worden van je innerlijke dialoog, je meer grip krijgt op jezelf en je vaker -in grotere mate- vreugde zult voelen. En de strijd begint al wanneer de wekker ‘s ochtends gaat…..
Die gaat dus gewoon weer om 5.00 uur. En verrek, ik heb me daar goed geslapen – voor het eerst deze week! Als een blok in slaap gevallen en nu moeizaam wakker worden. Vandaag dus aan de slag met mijn innerlijke dialoog: Mr. positivo uithangen, daar komt het op neer voor mij. Ik heb er zo m’n twijfels bij….
Innerlijk positief zijn. Halleluja’s roepen tijdens het hardlopen, de krantenjongens en meisjes met een harde “Goedemorgen!” tegemoet roepen (zodat ze van schrik niks terugzeggen…) ha ha – supervrolijk om 6.00 u in de kou en regen hardlopen en dat gaat ook al super: 50% verbetering t.o.v. de afstand van maandag. Ik voel mijn blessure aan mijn linker achillespees nauwelijks. Bizar! Heerlijk – zo de dag beginnen!
Mijn zoontje van 6 moet vandaag voetballen: zelden heb ik zoveel positieve dingen over het veld geroepen, (er moeten nu ouders zijn die denken dat de papa van Abel ADHD heeft….) terwijl mijn innerlijke tegensputtert want van voetbal is nog niet echt sprake bij de mini’s…. Het coachen van de kids gaat in ieder geval super: ik heb ze naar de 2e overwinning geschreeuwd! Ze MOESTEN winnen.
Deze dag heeft wel een heel duidelijk contrast: ik MOET positief zijn, terwijl ik zojuist vernomen heb dat het niet goed gaat met mijn buurvrouw, die in het ziekenhuis ligt. Ze moet voor de tweede keer worden geopereerd vandaag, terwijl haar lichamelijke conditie niet zo best is. Het is echt spannend hoe dit gaat aflopen. Een enorme druk voor haar en haar gezin. Wij leven ontzettend mee en het raakt ons ook. Buren zijn je gegeven, die kies je niet uit. Dus zorg er goed voor! (tot zover de introductie van deze preek…)
Mijn positiviteit neigt om te buigen naar zorgen. Ik ben er eigenlijk al heel de week mee bezig – bidden voor mijn buurvrouw. Herstel, genezing en hoop spreek ik uit in de hemelse gewesten. Dat is in ieder geval iets. Ik geloof zelfs dat het heel veel doet! Ik ervaar het zelfs als strijden! Dus dan maar de positieve strijd aangaan en er voor gaan.
Ik besluit een klusje uit te stellen of later uit te besteden vanwege deze situatie. In mijn leven is namelijk geestelijk leven belangrijker dan klusjes die gedaan moeten worden. Soms moet je er zijn voor iemand en dat krijgt voorrang. Als je dat uitstelt kun je het niet meer inhalen. Bam, daar heb je mijn innerlijke dialoog:
“Ik leef vooral vanuit een geestelijk perspectief. Ik denk dat ik daarin verschil met de supercoach uit Noorwegen. Het gaat mijns inziens in dit leven niet alleen om het hier en nu, maar juist ook om zingeving van je leven vanuit het weten dat er Iemand is die ontzettend veel van je houdt! En dat is God. Je bent gewild, je bent waardevol – en dat is het vertrekpunt.”
In deze week, waarin bewustwording belangrijk is en je zaken in perspectief plaatst (eigenlijk pas voor morgen, maar ok…) kun je er niet om heen: waar leef je eigenlijk voor? Jij bent geboren en ooit zal er een einde zijn. Denk je dat het echt alleen maar om die pak weg 4000 weken gaat – als je 80 jaar mag worden?”
Ik moet nog wel mijn afdakje in de tuin bedekken met shingles. Pfff, toch maar aan de slag gegaan. Eind van de middag is het donker, ik besluit gewoon door te gaan met verlichting. Totdat mijn speciale spijkers op zijn, dan….weer iets wat ik beter had moeten inschatten…
De zinnen van Todd White (Youtube) kwamen nogal binnen vandaag en blijven mijn innerlijke dialoog bezig houden – ik geloof in een liefhebbende, Liefdevolle God die het Beste met me voor heeft. Hij zorgt voor me. Hij geneest en herstelt. Het verleden is achter mij: de toekomst zal succesvol zijn. Dat geeft vreugde en geldt voor iedereen, ook voor mijn buurvrouw.
Van maandag 3 november t/m zondag 7 november deed ik de Helweek van Erik Bertrand Larssen. Hier lees je mijn belevenissen. Omdat ik zelf coach ben, daag ik mezelf regelmatig uit op gebieden in mijn leven. Ik wil namelijk mijn vakgebied doorleven en echt zijn. Ik wil weten waarover ik praat met mijn klanten en collega’s.
De gehele nacht doorgewerkt. Het was chaos in mijn hoofd. Structuur was ver te zoeken en echt helder denken was moeilijk. Wel veel weggewerkt. Maar ik wilde weer veel te veel, waardoor ik voorgenomen taken niet afkreeg. Meteen al in de ochtend overgewerkt tot 6.00 uur. Pfff, dat voelt echt niet goed.
Vrijdag op mijn werk om 8.00 uur, ruim over de helft nu: wat een dag!
Gisteren zou de zwaarste dag zijn, maar gevoelsmatig vind ik vandaag zwaarder. Op zich werkt het wel, om af en toe te mediteren of een rustpauze te nemen. Het werkt echt.
Maar om nu te zeggen, wow, wat krijg ik veel gedaan. Ik ben niet vooruit te branden. Alles loopt letterlijk stroef. Vanochtend niet gesport, omdat ik nog druk aan het werk was met het kopiëren van bestanden tot 6.00 uur.
En daarna moest ik nog zoveel doen!! Douchen, ontbijt maken etc. Maar ja: als ik iets leer van deze week, is het wel dat ik een valkuil heb in het plannen.
Ik kan heel slecht inschatten hoe lang taken duren.
Dus voor vannacht had ik diverse dingen gepland, maar op het laatste moment koos ik toch voor een klus die nagenoeg alle tijd opgeslokt heeft. Enorm.
Tegelijkertijd: wat een klus! Niet normaal. Gelukkig dat ik zover heb kunnen komen, vanavond is het gewoon af.
De pit is er nu uit. Het is niet meer de helweek van ma t/m do, maar overleven en doorgaan totdat ik vanavond eindelijk in mijn bed lig. Volhouden. Ligt in mijn hoofd. Meditatie. Beetje vaag tot nu toe, maar vandaag zeer concreet: de methode met de sleutelbos werkt prima! Je neemt een sleutelbos in je handen, je ontspant en net op het moment dat je in slaap valt, valt de sleutelbos op de grond: je schrikt wakker en je hebt gerust.
Ergens tussen slaap en wakker in. Er zijn zoveel stadia daartussen.
Maar vandaag voelt als nog steeds meters buiten mijn comfortzone. Zo niet kilometers. Sommige dingen zijn juist onveilig, vooral mijn gedachten en gevoelens.
Voor vanavond heb ik een uitnodiging om een biertje te drinken in biercafé de Mug in Middelburg maar deze keer moet ik ‘m laten schieten.
22.00 uur, hoofd op m’n kussen en ik ben weg….
Een inspirerend boek: ‘Helweek’, van Erik Bertrand Larssen. Ik heb ‘m bijna uit, om vervolgens met pen en papier zo’n helweek voor mezelf te ontwerpen..…”what the hack bezielt me”?
Onvergetelijk
Gewoon, omdat het bij mijn leerstijl past: experimenteren. Maar ook klinkt er zoveel doorheen, dat ik eigenlijk niet kan wachten tot ik zo’n Helweek kan gaan volbrengen. Ja: volbrengen, als je de verhalen mag geloven (www.helweek.nl) is het zeer zwaar. Niet voor niets zegt de schrijver (en marketing van de uitgever) dat het een week in je leven is die je nooit zult vergeten. Als je zo’n 4000 weken hebt geleefd, zul je je deze week herinneren…..
Een helweek belooft de hemel hier op aarde?
De ironie is, dat ik christen ben: moet ik dan niet eerder voor een hemelse week gaan? Op zich is dat het overwegen waard, hoewel ik nog geen idee heb hoe zo’n week er uit zou moeten zien. Een weekje het klooster in komt waarschijnlijk het dichtst bij. Maar ik moet zeggen dat juist het meemaken van een helweek, de hemel belooft! Althans, de beloften zijn veelbetekenend:
je wordt een dankbaarder mens
je gaat de kleine dingen in het leven meer waarderen
je wordt resultaatgerichter
je wordt effectiever en efficiënter
je bent er meer voor je medemens (je wordt authentieker)
Dit zijn de regels waar je je tijdens een helweek aan moet houden:
Nachtrust:
Voeding:
Wat doe je?
Waarom doe ik mee?
Ik heb als christen op zich niks met de hel, maar ik weet dat je door weerstand op te zoeken sneller kunt groeien: “Get out of your comfortzone!”
Elke dag van de week heeft een thema. Focus en modus, timemanagement, het stilstaan bij je vaste gewoontes, jouw innerlijke dialoog, rust en herstel. Gewoon heel veel persoonlijke ontwikkeling in 1 week. Een soort boost voor je persoonlijke leven.
Waar komt Helweek vandaan?
Helweek, is een militaire term die bij mariniers en speciale eenheden bekend staan als de ontgroeningsweek van aspiranten. Erik Bertrand Larssen is coach en wil mensen bewegen hun eigen helweek te beleven. In Noorwegen is het de hype van 2014.
Wordt vervolgd….als ik zover ben, meld ik me weer. Meer over de helweek van Erik Bertrand Larssen via Twitter.